Het moet één van de saaiste Paasweekenden ooit zijn geweest voor iedereen. Geen Paaspop, geen uitje naar het burgerlijke Keukenhof, niet naar een deftige beurs of een verplichte tentoonstelling. Nee, alleen de onvermijdelijke Paasbrunch bleef over, zo was duidelijk na een uitvoerige rondgang langs de eentonige verhalen van mijn Instagram bubbel. De conclusie na dit weekend was eens te
meer dat het met de creativiteit op Instagram droevig gesteld is. De combinatie van natte sneeuw en een rijkelijk gedekte Paastafel werd namelijk in overvloed gedeeld met de volgers, terwijl de nieuwste chanson van Justin Bieber over de Corona gesprekken werd gemonteerd.
Het was door de geringe mogelijkheden helaas dus een weekend met (te) veel tijd voor Instagram en Twitter en waar het op Instagram vooral de schone schijn is dat de klok slaat, is er op Twitter al een flinke tijd iets anders aan de hand. De cancelcultuur deed al een tijd geleden zijn intrede, maar het lijkt alsmaar meer geaccepteerd te worden dat mensen hun eigen frustraties botvieren op een ander via dit kanaal. Je moet namelijk vooral in de pas lopen en deugen volgens de letters van de wet die de zelfbenoemde deug politie plotsklaps heeft bedacht. Als er iets is waar ik de kriebels van krijg is het wel dít gedrag. Er is namelijk geen ruimte voor een mening, een ander gedachtegoed, laat staan een goede discussie. Heel gek is dat niet, gezien het geringe aantal woorden dat men kan gebruiken in één Tweet, maar wat mij zorgen baart is dat het lijkt of dit gedrag Twitter ontstijgt.
Er zijn de laatste tijd talloze voorbeelden geweest waarin men in de haast zelf gecanceld te worden spoedig in woord en daad afstand nam van een reeds op Twitter gecanceld persoon of onderwerp. Neem het meest recente geval van Bilal Wahib. Een ongelooflijke stomme fout van een jonge kerel, die daar zijn terechte straf voor krijgt. Maar wat mij mateloos irriteert is de haastigheid waarin bijvoorbeeld gerenommeerde merken als Topnotch en BNNVARA afstand nemen van deze artiest. Laf en te makkelijk, althans dat vind ik. Een ander en schrijnender voorbeeld is het extreem gepolariseerde debat in de maatschappij tussen links en rechts. Ook dit heeft volgens mij onder andere te maken met Twitter, want een van het begin af aan stevige mening die normaal is geworden op dit kanaal, lijkt doorgaans ook normaal te zijn geworden in het publieke debat. Oh wee, als iemand een andere mening heeft, want dan gaat diegene langs de zelfbenoemde rechtste of linkse deugpolitie en wordt deze persoon ongenadig hard gecanceld. Zo komen we steeds meer in de vervelende situatie dat niemand écht zijn mening meer durft te geven. Daarom is mijn oproep luid en duidelijk, hoewel die oproep, gezien mijn geringe bereik, nochtans niet ver zal reiken. Maar laten wij met z’n allen wat minder gevoelig zijn voor iemand die een keer een fout begaat of voor iemand met een andere mening. Want er is wat mij betreft weinig mooiers dan een goed debat, een stevig gesprek en te luisteren naar een andere opinie. Een debat waarin een ieder rijkelijk de ruimte krijgt om zijn of haar inzichten te delen om uiteindelijk de ander wellicht te overtuigen. Maar nóg mooier zou het zijn om een stevig debat respectvol af te sluiten met een gevleugelde uitspraak uit een recentelijk, doch ver lijkend verleden: “We agree to disagree”
Kommentare