Ik ben een wat overdreven nostalgisch ingesteld persoon. Mijn Amsterdam bestaat daarom uit een ideaal beeld van bijvoorbeeld een Albert Cuypmarkt vol met marktkoopmannen die met heerlijk ouderwetse Amsterdamse humor en een flinke dosis hoofdstelijke arrogantie het brood proberen te verdienen.
Marktkooplui die met een overdreven Amsterdams accent de menigte hun nieuwste slogan toe brullen: “Alleen bij ons en dus uniek: een Kilo mandarijnen voor 1 piek!” Het loopt nét niet lekker, maar het is wél leuk.
Dit ideaalbeeld ten spijt: ook Amsterdam heeft zich ontwikkeld. In de praktijk die 2019 heet zie je dit beeld nog wel, maar het wordt helaas steeds minder. Jammer, maar niet erg.
Bovendien lijkt dit op een, door een ieder voor zichzelf te kwalificeren, kant van de medaille die Amsterdam door de positieve ontwikkeling van de laatste 30 jaar wellicht ongewenst opgespeld heeft gekregen.
Het gezellige, pittoreske Mokum van weleer heeft niet stil gestaan, is nog steeds in ontwikkeling en werd van een stad een wéreld stad. Dit alles met als keerzijde dat er steeds minder échte Amsterdammers in onze hoofdstad wonen. Ondanks deze ontwikkeling zijn het de bewoners die samen met de Amsterdamse bestuurders erop toe hebben gezien dat Amsterdam wél altijd zichzelf bleef: “Heldhaftig, vastberaden en barmhartig”
Bovenstaande zin zou ik het liefst als strafwerk 1500 keer laten op schrijven door de huidige Amsterdamse gemeenteraad.
Want wát een ergernis werken deze mensen op bij de échte Amsterdammer.
De huidige gemeenteraad probeert in rap tempo Amsterdam van zijn trots af te helpen. Deze zichzelf veel te serieus nemende bestuurders zijn voor het overgrote deel mensen van buiten de stad, die sinds 5 jaar in de grote stad wonen en denken Amsterdam op een zelfde manier te kunnen besturen als het boeren gehucht waar ze zelf vandaan komen. Maar lieve Groen Links types met de namen Rutger, Femke, Jasper en Zeeger, Amsterdammers zijn eigenwijs en optimaal cynisch. Bovendien, ik benadruk het nog maar eens: Amsterdam is een wéreld stad. Maar wel een wéreld stad die altijd is blijven vasthouden aan zijn ideaal beelden. Een stad ván de Amsterdammers, vóór de Amsterdammers. Maar wat er nu gebeurt is Amsterdammertje pesten. En dat gebeurt alles behalve heldhaftig.
Wethouder Sharon Dijksma maakte bijvoorbeeld eind 2018 bekend dat Amsterdammers ná 23:00 uur niet meer in de gracht mogen varen, want “dat is te druk!”.
Wethouder Dijksma, komt uit Hoogkerk waar tussen zaterdagavond 22:00u en de volgende vrijdagavond 18:00 uur niemand meer buiten komt. Het enige wat ik van Hoogkerk weet is dat het prachtig is om overheen te vliegen. Dus als ik het zo bekijk kan ik de gedachte van mevrouw Dijksma eigenlijk wel begrijpen, ze is het gewoon niet gewend. Maar toch, wethouder Dijksma, ik richt mij even rechtstreeks tot u en gebruik mijn hoofdstedelijke arrogantie waarin ik mij inbeeld dat u dit stuk leest: “U probeert samen met de overige gemeenteraad een wereldstad de besturen. Wellicht heeft u het over het hoofd gezien, maar vaak is een wereldstad in de praktijk best druk. Bovendien is het al heel lang zo dat Amsterdammers op een zwoele zomeravond nog lekker ’s avonds laat door de grachten willen varen. Dit gaat al decennia lang goed en al die tijd gaat zo een nachtelijke vaarpartij gepaard met wat biertjes en een jointje op z’n tijd. Ja echt, een jointje! Het is echt waar! Niet schrikken wethouder Dijksma, dat gebeurt allemaal in de grote stad!
Wat bereikt u hiermee? Een hoop ergernis, dat zeker, een gemiste kans en een verkeerde vorm van hoofdstelijke arrogantie!
Ik vraag u dit alstublieft te laten lezen aan de rest van de keurig overdag te veel naar links gevaren gemeenteraad.
Wellicht denkt de gemeenteraad daarna nog wel een tweede keer alvorens ze een dorps voorstel in de grote stad probeert door te voeren. Daarna kunt u uw laptop dichtklappen en in uw akte tas terugleggen naast uw broodtrommeltje, dan gaan wij Amsterdammers weer met al onze hoofdstedelijke arrogantie zorgen dat Amsterdam zichzelf blijft. Voor altijd “Heldhaftig, vastberaden en barmhartig in ontwikkeling”.