In het Amsterdamse Vondelpark ligt een liefdesbrug. Zo een met van die slotjes waar verliefde stelletjes hun naam of initialen op zetten en zo hun liefde vereeuwigen.
Naar mijn weten kende Amsterdam twee van die bruggetjes. De ander was tot twee jaar geleden de ophaalbrug in de Staalstraat. Honderden mensen hadden daar hun liefde in gehangen, totdat de Amsterdamse gemeente er schoon genoeg van kreeg en besloot ze er stuk voor stuk af te slijpen. Bruggen zijn immers geheel om praktische redenen in het leven geroepen en hebben geen boodschap aan klef gedoe.
In Parijs bezweek in 2015 de bekende Pont des Arts onder de liefde. De brug verzwakte erg en het hek aan de brug dat door de ‘love locks’ niet meer te zien was, liet los. Het formaat van de sloten verschilt overigens erg. Over het algemeen hangen er beschaafde slotjes, die waarschijnlijk speciaal voor deze bestemming zijn aangeschaft. Andere zijn wat groter. Maar sommige relaties waren waarschijnlijk zo onzeker dat ze er uit voorzorg maar een middelgroot beugelslot bij hebben gepakt en die aan de brug hebben gehangen.
Een aantal keer per week loop ik over het romantisch bruggetje in het Vondelpark. Op mijn weg naar de sportschool aan de Overtoom ontkom ik er niet aan er elke keer over na te denken: “Wie is dit fenomeen ooit begonnen?”, “Zouden zij nog bij elkaar zijn?”. Het lijkt ook alleen aan toeristen besteed om zo’n slotje op te hangen. In je eigen stad zou je dat niet zo snel doen. Want stel je voor, je relatie loopt op de klippen en je moet jezelf nog eens in de zoveel tijd aan je eigen naïviteit herinneren. Hem er af halen gaat dan ook niet meer want, zoals dat hoort heb je het sleuteltje terwijl je elkaar liefkozend aan keek, in het water gegooid en om die te gaan zoeken is natuurlijk onbegonnen werk.
De vraag die ook telkens in mij opkomt als ik de brug passeer is: “zou je zelf ooit zo’n slotje ophangen?”. Ik denk het niet. In deze tijd van chronische verleiding zou ik mezelf voor de gek houden zo’n actie te begaan. Meer dan de helft van alle huwelijken houdt geen stand tegenwoordig en wie in de zomer om zich heen kijkt wordt om de 5 meter opnieuw verliefd. Nee, ik hou me van soortgelijke verbintenissen nog even afzijdig. Totdat de wulpse jonge hond in mij tot bedaren is gekomen, en ik me met een stevig axa slot onlosmakelijk met mijn geliefde verbind (het sleuteltje in mijn achterzak bewarend). Maurits.
